Ως αντίδραση στο «ρίξιμο» μιας σειράς αμφιλεγόμενων P2P sites από τις Αμερικάνικες Αρχές, μια ομάδα προγραμματιστών ετοιμάζει ένα εναλλακτικό, ανθεκτικό και «ελέγξιμο από τους χρήστες του» σύστημα DNS, το Dot-P2P, βασισμένο στη λογική των P2P δικτύων.
Πρόσφατα, η εταιρεία ονοματοδότησης των sites του Internet, ICANN, σε συνεργασία με τις Αμερικάνικες Αρχές, «έριξε» τα «ονόματα» πολλών αμφιλεγόμενων sites, καθιστώντας αδύνατη την πρόσβαση σε αυτά. Αυτή ήταν μόνο μια από τις κινήσεις που έγιναν εναντίων τους, αλλά αποτέλεσε την αφορμή για ένα νέο project από ένα σύνολο ανεξάρτητων προγραμματιστών, που αποφάσισαν να… αναβαθμίσουν ένα από τα σημαντικότερα τμήματα της ίδιας της δομής του Internet: του συστήματος DNS.
Το Domain Name System, εν συντομία DNS, είναι το σύστημα με το οποίο «αντιστοιχίζονται ονόματα» στις διευθύνσεις υπολογιστών και servers (εικονικών και μη) στο Internet. Ίσως έχετε δει πως ο υπολογιστής σας, όταν συνδέεται στο Internet, λαμβάνει μια διεύθυνση IP. Μια τέτοια διεύθυνση έχει, ουσιαστικά, και κάθε site που επισκεπτόμαστε. Για λόγους ευκολίας, όμως, το σύστημα DNS αναλαμβάνει να αντιστοιχίσει ένα πιο προσιτό και εύκολο «όνομα» σε καθεμιά από αυτές. Έτσι, αντί να χρειάζεται κανείς να πληκτρολογήσει «62.1.42.183» στη γραμμή διευθύνσεων του browser του, πληκτρολογεί «www.pcw.gr» και… το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
Όμως, το σύστημα DNS δεν είναι διάφανο και παγκόσμιο: η Αμερική, και συγκεκριμένα η εταιρεία ICANN, διατηρούν τον έλεγχο του. Θεωρητικά, αν θέλουν, με μια κίνηση μπορούν να «κόψουν» την αντιστοίχιση ενός ονόματος σε μια διεύθυνση IP ανά πάσα στιγμή. Μέχρι πρόσφατα δεν συνηθιζόταν να συμβαίνει κάτι τέτοιο, και το Internet εξακολουθούσε να λειτουργεί ως ένα «παγκόσμιο αγαθό». Αυτό όμως άλλαξε με τις πρόσφατες κινήσεις των Αμερικάνικων Αρχών, σε συνεργασία με τον ICANN, εναντίων περίπου 85 sites που διέθεταν «αμφιλεγόμενο» περιεχόμενο (ας πούμε «torrents»).
Η δύναμη της μάζας
Για αυτό, μια ομάδα ανεξάρτητων προγραμματιστών αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα νέο σύστημα ονοματοδότησης, που δεν θα βασίζεται σε κεντρικούς servers που θα μπορεί να ελέγξει κάποιος – όπως, στην προκειμένη περίπτωση, συνέβη με τον ICANN. Δεν θα δίνουν σε μια χώρα τη δυνατότητα να… «κλείσει το Internet», όπως ανέφερε και ένα άρθρο που αναρτήθηκε σε αρκετά blogs πρόσφατα – που αν και μοιάζει επιστημονική φαντασία, και μάλλον όντως δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ, εντούτοις είναι τεχνολογικά εφικτό αφού όλες οι διευθύνσεις όλων των sites στο Internet ελέγχονται από ορισμένους servers που βρίσκονται στην Αμερική, και τον έλεγχο των οποίων έχει μια Αμερικάνικη εταιρεία. Στόχος τους, να «απελευθερωθεί πλήρως» το σύστημα DNS, να περάσει στα χέρια των χρηστών και κανένας να μην μπορεί να «ρίξει» ένα site, ή, τουλάχιστον, να «σπάσει» την αντιστοίχιση διεύθυνσης IP-ονόματος του.Η αρχική προσέγγιση, που για την ώρα βρίσκεται υπό συζήτηση, θα κατευθύνει τους χρήστες σε domains («ονόματα sites») με κατάληξη «.p2p», και θα έχει παραπλήσια λογική με τους σημερινούς BitTorrent clients: δεν θα υπάρχει μια «κεντρική βάση δεδομένων» αλλά οι πληροφορίες των ονομάτων των sites θα «κατοικούν» στους δίσκους των ίδιων των χρηστών του Internet. Έτσι, ακόμη και αν ο υπολογιστής ενός χρήστη εξαφανιστεί από το δίκτυο, όλα τα sites θα συνεχίζουν να είναι προσβάσιμα – αφού το σύστημα θα μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί με τα δεδομένα που βρίσκονται στους δίσκους των υπόλοιπων χρηστών.
Η προσέγγιση είναι πολύ διαφορετική σε σχέση με το σημερινό σύστημα DNS όπου αν «πέσει» ένας server παύει να είναι προσβάσιμο ένα τεράστιο κομμάτι του Internet, και ουσιαστικά, αν υλοποιηθεί σωστά, όχι μόνο θα… «βουτήξει» την όποια «εξουσία» έχει η ICANN –και, κατ’ επέκταση, η Αμερική- στο σύστημα ονοματοδότησης, αλλά θα καταστήσει και –τουλάχιστον το συγκεκριμένο κομμάτι του Internet- «αλεξίσφαιρο».
Ανθεκτικό αλλά... αργό;
Δυστυχώς, όμως, το «σπάσιμο» των μέχρι σήμερα συγκεντρωμένων-σε-συγκεκριμένους-servers πληροφοριών στους δίσκους των απλών χρηστών θα σημαίνει και πως το σύστημα DNS, για να «αναβαθμιστεί» βάσει της προσέγγισης του Dot-P2P, θα πρέπει και να «κερματιστεί». Αντί να υπάρχει ένας κεντρικός κατάλογος με sites, θα υπάρχουν πολλοί μικρότεροι, διάσπαρτοι, και κάθε αίτημα για επίσκεψη σε ένα site θα οδηγεί και σε… αναζήτηση του στο P2P δίκτυο διευθύνσεων. Το κατά πόσο αυτό θα είναι πρακτικό, μάλλον θα το δούμε στο μέλλον – όταν (και αν) ετοιμαστεί το νέο σύστημα. Πάντως, η ιστορία έχει δείξει πως είναι ευκολότερο, γρηγορότερο και ταχύτερο να κατεβάσεις ένα αρχείο από ένα κεντρικό server από ότι από ένα δίκτυο P2P.Αξίζει πάντως να σημειωθεί πως το project έχει ήδη την υποστήριξη τόσο του συνδημιουργού του Pirate Bay, Peter Sunde, όσο και του δημοφιλέστατου site με… τηλεοπτικά torrents, EZTV.
Πηγή: pcw.gr
Dot P2P για πιο ανθεκτικό Internet